Ułamek Tarcia - recenzja

 Wyobraźcie sobie, że w młodości idziecie do restauracji. Podają wam tam wiele dań, różniących się między sobą diametralnie, jednak wszystkie są przepyszne. Po latach nadal czasami ją odwiedzacie, a dania, które pamiętacie, nadal smakują wybornie. Ale wciąż są takie same. I teraz dowiadujecie się, że wprowadzają kompletnie nowe dania. Totalnie zajarani, zamawiacie od razu kilkudaniowy obiad. I wtedy... no właśnie, co?

Dawno zapowiadana czwarta płyta Kalibra 44 wreszcie trafiła w moje ręce. I mimo że powtarzałem sobie cały czas „Nie nastawiaj się na nic, to już nie będzie to samo, tylko się rozczarujesz”, to po usłyszeniu intra odezwała się we mnie nutka nostalgii i nie potrafiłem już myśleć trzeźwo. A potem wjechał pierwszy utwór i już sam nie wiedziałem, co mam zrobić.

Najpierw wspomnę o gościach. O ile Rahima rozumiem, 3xKlan i te sprawy, Gutek też przejdzie (chociaż to bardziej koneksje z Dabem :c), tak gościnny występ Grubsona przy jednoczesnym braku Baku Baku składu to jest dramat. Grubson, naprawdę? Może WSZ i CNE nie są jakimiś genialnymi raperami, ale bardziej by tu pasowali. Tak się nie robi ;_;

A teraz do rzeczy. Siłą Kalibra była przede wszystkim oryginalność. Katowicka grupa zawsze wyróżniała się na tle innych. I tutaj ujawnia się największa wada Ułamku Tarcia: ta płyta brzmi jak solówki Abradaba. Serio, miałem wrażenie, że w końcu po 4 latach wydał szósty album. Złudzenia tego dopełnia fakt, że w połowie utworów NIE MA JOKI! (Gdzie jest Joka? Znikł!) Nie zrozumcie mnie źle, bardzo lubię płyty Daba, ale gdybym chciałbym ich posłuchać, to sięgnąłbym po Extravertik czy coś. To jest Kaliber. To jest ta legendarna grupa, którą uwielbiałem (w sumie dalej uwielbiam). Po tylu latach ich płyta powinna zniszczyć wszystko. Niestety to, co słyszałem ani nie zadowoli starych fanów, ani raczej nie przekona nowych.

Wyszedłem z restauracji niby najedzony, niby wszystko fajnie, ale głównie czuję rozczarowanie. Posiłków było dużo, były całkiem smaczne, ale po tylu latach ja chciałem zjeść pyszne, oryginalne dania, a dostałem obiad rodem z baru mlecznego. Tu sprawy nie załatwiłaby szczypta soli czy pieprzu, tu trzeba by użyć innych składników i w ogóle wymienić przepisy. Odpowiadając na pytanie zadane w drugim utworze na płycie: „Why is it fresh?” - It's not fresh. A szkoda.

Synu, rozczarowałeś nas.